En toen was daar een schrijfwedstrijd

Begin december kreeg ik een whatsappje van mijn nicht. Een schrijfwedstrijd! Of het iets voor mij was.  Ik had nog twee dagen om een verhaal van 3000 woorden in te sturen. Genoeg stemmen te verzamelen en door de jury gekozen te worden als 1 van de beste 40. Dan een trainingsdag volgen, daarna wéér stemmen verzamelen en de beste 10 worden gepubliceerd in een verhalenbundel. De winnaar van de wedstrijd krijgt een boekencontract! Maar eh... stemmen verzamelen? LAAT.MAAR. Schrijfwedstrijd uit mijn hoofd gezet. Punt. Tot ik vorige week nog een appje kreeg van mijn schoonmoeder, over dezelfde wedstrijd. Deadline was verzet. En dat, mijn lieve kijkbuiskinders, zette mij aan het denken. Waarom eigenlijk ook niet? Ja, het verhaal met de meeste stemmen had er weliswaar al 1500, maar waarom niet gewoon meedoen voor de ervaring? Datzelfde werd mij toegeroepen in de Clubcake groepschat en zo kwam daar de dag dat ondergetekende een verhaal van 3000 woorden ging schrijven.

Mijn gód, hoe begin je zoiets? Waar moet ik over schrijven? Wat voor personage gebruik ik?! En jawel, daar kwam mijn notitieboekje met losse verhalen tevoorschijn! Ik gooide m'n kind op bed voor een middagdutje, koos een verhaal, zette mijn verstand op nul en schreef het verhaal verder. Hoera voor Des die mij het notitieboekje gaf, hoera voor mijn moeder die mij een heerlijk schrijvende vulpen kocht en hoera voor T. die op een avond zei dat ik met het woord aardbeienjam moest beginnen te schrijven. Want binnen no time had ik een idee over hoe het moest eindigen en hoe ik het thema 'lef' erin zou verwerken. Dialogen schoten uit mijn pen en hoera! Het begin van mijn verhaal was er. Eenmaal overgetikt telde mijn laptop er 1300. Het zweet knalde onder mijn oksels vandaan. Wáár  haal ik nog 1700 woorden vandaan, jongens?! Ik kan u met een gerust hart vertellen dat ik ze niet veel later vond. Oké, het verhaal is af? En nu? Slapen, morgen nog een keer doorlezen en herschrijven. Slapen kon ik niet, dus lag ik nog tot laat mijn verhaal tig keer door te lezen en te herschrijven.

Die volgende dag, Maandag 13 januari 12.00 was de deadline. Toen T. van zijn werk kwam en de kleine overnam schoot ik achter mijn laptop om mijn laatste versie nog een keer te lezen en jawel, te herschrijven. Vierhonderd keer nadenken over hoe die ene zin beter kan en of mijn personages wel zo zijn zoals ik ze wilde hebben. Jullie begrijpen uiteraard dat mijn verhaal nog niet om 11.30 uur klaar was. En nee, ook niet om 11.45! Omstreeks 11.55 sloeg ik mijn definitieve versie op en ging naar de website waar ik deze kon uploaden. FUHUUUCK! Moest ik ook nog een account aanmaken. Ik vulde mijn gegevens in en toen doemde hij daar op in mijn beeldscherm: 'Vul uw kruidvat voordeelkaart nummer in.' FUUUUHUUUUHUUCK! Wáár is die takkepas! Ik moet dat nummer NU hebben! T. schoot naar zijn portemonnee en kon hem niet vinden. Ik vloog naar de slaapkamer om in mijn tas te kijken. WIE stopt die pas dan ook in MIJN portemonnee! -Jullie snappen dat ik de situatie niet meer aankon he?- Prima, alles ingevuld en klik op verzenden.  'HIJ.DOET.NIKS! WAAR-OM.DOET.HIJ.NIKS!' -Arsenaal aan scheldwoorden volgt. Sorry, lieve zoon van mij.- Met mijn laptop rende ik naar onze gewone computer en tikte met trillende handjes de website in. Ik had nog een paar minuten de tijd! In het uploadveld werd mij nog een titel voor het verhaal gevraag. 'WEET IK VEEL!!!! IK HEB GEEN TIJD OM EEN TITEL TE BEDENKEN! Ok, het gaat over een bruiloft.. Eeeh.. Ik noem het.... DE BRUILOFT (-_-) ' En toen vroegen ze ook nog om een verrekte bio! De moed zakte me al zo ontzettend naar de onderburen dat ik die hele klote bio al niet meer in wilde vullen. Maar goed, ik zou serieus gaan huilen als ik om 12 uur alles had ingevuld en net een seconde te laat zou zijn. Dus mevrouwtje tikte gehoorzaam een korte bio waarvan ze niet wist dat je die niet meer kon wijzigen en nu zit ik met een ontzettende kutbio op die site!

Welgeteld 2 minuten voor tijd klikte ik op uploaden en toennnn... MOEST IK NOG OP BEVESTIGEN KLIKKEN IN MIJN EMAIL! Serieus, ik had geloof ik al 3 x in m'n broek gepist en het zweet was van mijn bilnaad naar mijn nek gestegen. Maar geliefde lezers. Hij staat online. En hoewel ik er absoluut niet van houd wil ik jullie toch vragen om een stem op mijn verhaal uit te brengen. Al is het alleen maar om me even een hart onder de riem te steken voor bovenstaand. Laat ik eerlijk zijn. Ik hoef niet per se te winnen, die trainingsdag alleen al lijkt me te gek! Om nog meer te leren over het schrijversvak. Maar die publicatie of dat boekencontract is stiekem een mooie bijkomstigheid!

Dus kijk ik jullie aan met mijn grote bruine ogen, knipper met mijn wimpers, lach lief, geef een cupcake en een aai over jullie lieve wollige bolletjes. Willen jullie op mij stemmen? Mijn dank is groot en eeuwig! Klik hier voor mijn verhaal -De site is traag. Als hij opent krijg je eerst alle verhalen te zien, maar heb geduld. Hij komt uiteindelijk in popup in beeld! Overigens zijn alleen de eerste 500 woorden te lezen. Wil je de rest lezen?? Zorg dan dat mijn verhaal gepubliceerd word, jonge!!-