donderdag 10 oktober 2013

Het leven op zijn mooist

Al ruim 8 maanden is mijn leven hectischer dan ooit. Verschoon ik geen luier, dan sta ik wel een fles klaar te maken. Haal ik geen kind van de crèche, dan mail ik klanten wel een factuur voor de huur. En ondertussen doe ik een wasje hier, een stofzuigje daar. Aai ik mijn katten over hun bol (of gil ik dat ze niet zo irritant moeten doen) en troost ik mijn zoon als hij verdrietig is.

Uitgeblust plof ik dan op de bank als mijn kleine apie in zijn bedje in slaap is gevallen. Bijna vergetend dat ik zijn fles voor de volgende ochtend nog klaar moet maken en extra kleren voor de crèche klaar moet leggen. Als dan ook nog de vaatwasser is ingeruimd en mijn huiskamer er weer een beetje fatsoenlijk bij staat vind ik het wel genoeg. Ik duik mijn mandje in.

Nog even een aflevering (of 2) van Dexter kijken en dan is het toch echt heus wel een beetje bedtijd! Maar niet voordat ik nog 1 laatste dingetje heb gedaan. Een van de heerlijkste momenten van mijn dag. Nog even bij onze zoon kijken en om hem een kus te geven.

"Zullen we nog even bij A. kijken?" vragen we elkaar elke avond. Ik sta al naast het bed voordat het is uitgesproken. Zachtjes sluipen we naar zijn kamer en verlichten ondertussen de gang. Op mijn allerzachtst probeer ik zijn deur open te doen. Het geluid van mijn diep ademende zoon komt me tegemoet. Geluk overspoelt me direct. Hij is tevreden...

Ik gluur langs de deur in zijn bedje. Op zijn zij gedraaid in zijn slaapzakje. Zijn bolle knuistjes voor zijn allermooiste gezichtje. Zijn pinkjes zoals altijd een klein beetje uitgestoken en soms zijn andere handje op zijn pols. Rust. Ik kijk T. aan en zie hetzelfde in zijn ogen wat ik ook voel. Geluk in zijn puurste vorm.

T. pakt voorzichtig zijn Nijn bij hem vandaan. Een diepe zucht en zacht gesmak. Papa kust hem en legt zijn hand eventjes op zijn rug. Alsof hij daarmee wil zeggen: Papa is er voor je en gaat nooit weg. Mijn buik voelt vlinders. Dan maakt papa voorzichtig plaats voor mama. Zachtjes buig ik over hem heen en ruik eventjes aan zijn haar. De fijnste geur die ik ooit geroken heb. Zijn geur, die niemand anders heeft. Die ik zou kunnen herkennen uit duizenden. Nog een klein kusje op zijn wang en ik fluister: "Welterusten lieverdje. Mama houdt voor altijd van jou." Ik blijf nog even naar hem staren en luisteren naar zijn rustige ademhaling. Dit is onze zoon die daar zo heerlijk ligt te slapen.

Alle hectiek van de dag is verdwenen. Complete rust en ultiem geluk is wat ik voel. Slaap lekker lieve Aid. Tot in dromenland en morgen knallen we samen met papa de dag weer door!
Lees verder

donderdag 3 oktober 2013

Van 20/20 Experience naar 200/200 Experience

Zie hiernaast; ondergetekende in paniek. Een gesprek tussen honeybun en mij over concertkaarten van Justin Timberlake.

Beretrots was ik, dat ik kaarten had bemachtigd voor zijn concert! Zijn 'Futuresex/Loveshow Tour had ik gemist en was dan ook (achteraf gezien net iets te) gedreven om kaarten voor zijn 20/20 Experience world tour binnen te halen.

Via Instagram kwam ik erachter dat er een heuse Presale voor leden van zijn fanclub aan de gang was. Dus doopte ik me om tot een zogeheten Tennessee Kid. TN kids kregen een eenmalige code om toegang te krijgen tot de presale. En wat er toen gebeurde kan niemand verklaren...

Ik surfde zo snel als ik kon naar ticketmaster en klikte op alles en overal, want snappen hoe ik bij die presale terecht kwam deed ik niet! Ja, het kopen van concertkaarten heeft een serieus raar effect op mij. Ik raak daarvan in de war. Uit het niets verscheen daar een venstertje waar ik mijn code in kon tikken. Copy, paste, klik op ok. HATSEFLATS, selecteer uw kaarten! Zwetende handjes, droge mond, alles! Staanplaatsen hoefde niet perse voor mij. Zittend wachten en geen gillende keukenmeiden die mijn zicht blokkeerden. Zitplaats is dus prima. Maar de plattegrond van het Gelredome was dusdanig onduidelijk dat zelf een goede plek uitkiezen niet te doen was. Dus besloot ik de gok te wagen en "best beschikbaar" te selecteren. Plaatsen voor op het veld... Nee, annuleer.. Opnieuw klik ik op "best beschikbaar". In mijn beeld verschijnen 2 zitplaatsen. DIE NEEM IK! Hopla, twee kaarten verdwenen in het winkelwagentje van deze hyped up Tennessee Kid.

Eenmaal bij het betalen aangekomen griste ik mijn pinpas en randomreader tevoorschijn en in euforische staat betaal ik. YES!! VAN MIJ! In april sta ik mee te blèren met Justin's liedjes in Arnhem. Vervolgens stuur ik mijn wederhelft net iets te zelfingenomen een fotootje van mijn beeldscherm met daarop de zojuist binnengehaalde tickets. Eronder zet ik: YOU'RE FUCKING WELCOME BIAAATCH! Gezien het feit dat we de vorige tour misten door zijn toedoen vond ik dat een zeer gepaste opmerking.

En toen stortte mijn wereldje even in. Wederhelft was blij, maar hoeveel kaarten had ik besteld als het totaal bedrag € 209,- was? TWEEHONDERD en NEGEN euro's, gappies! Mijn hart stond stil. Ik kreeg het warm, mijn ogen spreidden zich groter dan ooit. Mijn hand schoot naar mijn mond. FUCK! Heb ik er 4 besteld ofzo?! Hoe heb ik dat bedrag over het hoofd gezien! Ik check mijn kaarten. WAT?! HET ZIJN ER TWEE!! TWEEEEEE!!! Wat is hier gebeurd?! Zijn de kaarten in de presale belachelijk duur, of wat is dit?! WHAT KIND OF SORCERY IS THIS!!

Het enige wat ik kon doen was in hoofdletters terug typen om de hysterie in mijn hoofd enigszins kenbaar te maken. Ik was verdorie ruim tweehonderd euro kwijt aan twee kaarten voor Justin Timberlake. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het een leuke artiest. Luister z'n muziek en kijk graag zijn sketches met Jimmy Fallon, maar ehm... ja... TWEEHONDERD! Dat is nogal wat, vind je ook niet?! Dit vonden mijn Clubcakies ook. Reacties als "Oooh dommie, Aish!" of "DJIEZES, heb je plaatsen OP het podium ofzo?!" (ja die cakies zijn echt de leukste thuis) vlogen me om de oren. En ja... Wat voor plaatsen had ik dan eigenlijk??

Het bleken eerste rang plaatsen naast de Golden Circle te zijn. Ok, daar kan ik mee leven. Dus ik besloot het erbij te laten. Ik heb Ticketmaster nog wel gebeld om een poging tot ruilen te doen. Maar dit mocht niet baten. Een mail naar het hoofdkantoor is het beste wat ik kon doen. Ach, laat maar, zei wederhelft. Dan zitten we ook eens eerste rang. Kunnen we de boel van dichtbij bekijken.

Goed. We houden de kaarten. We maken er gewoon een 200/200 Experience van. YOU BETTER WAVE AT THIS TENNESSEE KID, JT!
Lees verder
Mogelijk gemaakt door Blogger.

© 2011 Life is beautiful , AllRightsReserved.

Designed by ScreenWritersArena