dinsdag 13 augustus 2013

Boekenwurm

Het zit er al van jongs af aan in. Lezen. Als klein meisje kon ik uren in de bibliotheek ronddwalen tussen de grote kasten gevuld met mijn favoriete bezigheid. Bij binnenkomst links de kinderafdeling en rechts mochten de grote mensen hun leesvoer uitkiezen. Ik vond de bibliotheek een paleis! Rijen en rijen met boeken. De levensgrote takelwagen met Puk van de Petteflet was voor mij the best ever! Het liefst zou ik wonen in de voorleeszaal achterin de bieb, elke nacht op een ander plekje van de tribune liggen leek me fantastisch.

Het uitzoeken van mijn pareltjes was niet zomaar iets. Nee, dit werd met beleid gedaan en werd makkelijk een uur voor uitgetrokken. Zorgvuldig werd elke achterkant gelezen, zoekend naar een verhaal dat aansloot op mijn humeur van die dag. Ik speurde naar boeken met een mooie kaft, stond die me niet aan, dan liet ik hem staan. Ik wandelde tussen alle categorieën en had moeite met het kiezen van maximaal 5 boeken. Vaak kwam ik thuis met van alles wat. Van dunne informatie boekjes tot spannende "Goosebumps" reeksen. En jawel, zelfs brailleboeken behoorden tot mijn keuze. Ik vond dat interessant. Die plaatjes met bobbeltjes!

Naast het uitzoeken van boeken vond ik het ook een feest om ze op te zoeken in de computer! Starend naar het zwarte scherm met groene letters tikte ik een woord of onderwerp in. Echt zoeken deed ik niet, want ik snapte het niet zo goed. Vaak tikte ik gewoon het ISBN nummer in van een boek wat ik al had liggen. Gewoon om hem op het beeldscherm te zien. En ach, langs de kasten om alle kaften te bekijken had toch mijn voorkeur.

Eenmaal mijn boekjes uitgekozen stond ik in de rij om de boeken te laten scannen. Oh, maar dat vond ik al magisch (ja, een kinderhand is gauw gevuld, merkt u het?) Met grote ogen volgde ik mijn boekjes en zag ik hoe de rode streep over de streepjescode ging. *BLIEP* Mijn hart sloeg dan serieus een sprongetje over, nu waren ze een beetje van mij! Ze mochten nu met mij mee naar huis. Nadat alle boeken gescand waren werden ze zorgvuldig in mijn tas gestopt. Oh wacht! Ik vergeet een kaartje met de uiterste terugbreng datum te stempelen. Nog iets waar mijn  kinderhartje van oversloeg. Ik pakte een kaartje en schoof hem in de stempelmachine. *KLIK* Het zwarte inkt had een mooie datum op het kaartje afgedrukt en ging in het daarvoor bestemde vakje in een van de boeken.

Zo snel als ik kon fietste ik naar huis, langs het tankstation, zwaaide nog even naar mijn oom en tante die op de route woonden, zo over het fietspad langs mijn neefje S. en nichtje N., bijna thuis! Eenmaal thuis gekomen nestelde ik me op de bank of op mijn bed om de boeken nog eens te bekijken. Alsof ik vergeten was welke ik nog geen kwartier geleden had uitgekozen. Zodra ik een goed eerste exemplaar had uitgekozen om in te beginnen was er geen houden meer aan. Ik zonk weg in de verhalen en vergat alles om me heen. Het maximaal aantal te lenen dagen werd niet eens bereikt. Binnen 5 dagen stond ik weer voor de grote schuifdeuren. Soms nog wachtend totdat de bibliotheek openging. Uiteraard met 2 twinkelende ogen en nog net geen trappelende voetjes.

Voor mij één van de leukste herinneringen van mijn jeugd. Des te meer omdat ik nog steeds het liefst uren in de boekenwinkel rond struin en even met mijn hand langs de kaften strijk. Een boek schrijven is nog een van mijn dromen. Maar de tijd is er nu nog niet voor. In menig vriendenboekje schreef ik onder "wat wil je graag worden als je groot bent"; auteur. Nee, geen schrijver, maar auteur. Laten we het vooral interessant houden.

En in zekere zin is dat ook een beetje gelukt. Al dan niet voor een kleiner publiek. Maar ooit las ik in een boek;

"Om groot te worden, moet je klein beginnen"

*De foto is van de bibliotheek in Roden waar ik altijd kwam.
Bron foto


1 reacties :

Lisanne zei

Mooi geschreven! Ik vond zelfs t geluid mooi wanneer de boeken over de scanner werden geschoven :)

Mogelijk gemaakt door Blogger.

© 2011 Life is beautiful , AllRightsReserved.

Designed by ScreenWritersArena